Tijdens Anna Borodikhina's deelname aan WIPCOOP, ontstond haar voorstelling NIEMANDSLAND. Een verhaal over afscheid en aanvaarding, over vluchtelingen en migratie, gender, identiteit en onzichtbaarheid. Anna's Tartaars islamitische moeder werd geboren in Oost-Berlijn, als dochter van een legerofficier. Haar vader groeide op in de Sovjetrepubliek Kazachstan - waar Anna werd geboren. Om politieke redenen vluchtten haar ouders en de 3-jarige Anna naar België. NIEMANDSLAND is dus een héél persoonlijk verhaal. Van een zeer getalenteerde artieste - de voorstelling won immers al de Antwerp Bijou prijs. Hoog tijd om met Anna samen te zitten en kennis te maken!

Wat inspireert jou als kunstenaar?

Anna: Verhalen, die van mijzelf of anderen. De schoonheid en kracht van de mens in het algemeen intrigeert me en zet me aan het schrijven. Ook schrijf ik graag met een kritische pen over onze maatschappij in de hoop dat mijn verhalen ogen openen.

Hoe verliep jouw artistieke parcours tot hiertoe?

Anna: Onvoorspelbaar, soms zwaar om te combineren met werk en studie, verwarrend en eenzaam. Mijn parcours verliep hobbelig met pieken en dalen maar dat maakt het ook leuk, verrassend en het is het allemaal zo hard waard. Via het schrijven zette ik de stap naar podiumpoëzie en rolde ik in muziek maken, zingen en rappen, live stage beats maken met een loopstation, en belandde ik in het theater.  Ik denk dat je als artiest altijd je grootste fan moet zijn en er in moet blijven geloven dat het lukt, anders zal niemand erin geloven.

Wat dreef jou om NIEMANDSLAND te maken?

Anna: Ik wou deze voorstelling maken zowel voor mijzelf als voor anderen. Voor mijzelf omdat het een soort afscheid is van mijn grootvader, een zoektocht naar wie ik eigenlijk ben en mijn identiteit als allochtoon in België.  En de uitdaging om verschillende kunstdisciplines te mengen in een theaterstuk. Voor anderen, omdat ik mensen wil tonen dat deze verhalen er ook zijn, dat veel mensen datzelfde verhaal meemaken en omdat zulke verhalen niet altijd onder de aandacht komen. Ik wil mensen in gelijkaardige situaties een hart onder de riem steken, laten zien dat ze niet alleen zijn, dat het goed komt. Ik wil ook tonen dat het normaal is dat je je soms nergens thuis voelt, maar dat er wel altijd hoop is.

Wat is jouw favoriete stuk uit de voorstelling?

Anna: In het begin praat ik tegen mijn recent overleden grootvader over hoe het hier is in België. Ik vertel zaken die ik graag aan hem had willen vertellen. Het is een kwetsbaar moment voor mij omdat ik daar niet enkel sta als artiest. En het lied dat ik op het einde breng, vind ik heel leuk. Het heeft een positieve hoopvolle boodschap en herinnert je er aan dat je nooit moet opgeven.

Anna speelt de première van NIEMANDSLAND op 25.11 in Arenberg. Koop snel je tickets hieronder!

Dit interview verscheen eerder op mestizoartsplatform.be.