Gecureerd door wpZimmer i.s.m. Samuel Baidoo

Op het punt om aan een professionele carrière te beginnen, exploreren drie jonge vrouwelijke kunstenaars hun eigen lichaam. Urgente lijf-vragen worden al dansend verkend, met de nodige zin voor humor, ernst, zelf-relativering en fantasie. Drie stukken over het blootleggen en transformeren van jezelf door diep te graven in de geschiedenis van je eigen lijf.

Mei-Li - Epilogo

Epílogo gaat over de ervaring van het hebben van een lichaam. In samenwerking met James Hall wordt geprobeerd een geheugencapsule te creëren voor een toekomstige zelf. In deze solovoorstelling wordt de performer ondersteund door twee schermen, in een poging om de relatie te onderzoeken tussen dans en film. De bedoeling is om een archief te creëren voor iets uitermate onzichtbaars als “ervaren” en “voelen”. Epílogo wil alles vastleggen wat zit in en uitgedrukt wordt door het lichaam, dat tijdloos, onzichtbaar en onontkoombaar is.

Marta Jamsja - Show Me the Steep and Thorny Way to Heaven

In de mist en de duisternis ontmoet Marta Ophelia terwijl die haar laatste adem uitblaast en zich klaarmaakt om deze wereld te verlaten. Shakespeare vond de overweldigende conflicten tussen haar vriendje (Hamlet) en haar vader te belastend voor Ophelia, maar zijn inschatting van haar karakter was helemaal fout.

Dit is een verhaal van transformatie, dat gaat over het jezelf toestaan om de ware en meest bevrijde versie van jezelf te zijn. Een benevelde ontmoeting met de geesten van Marta en Ophelia, die een tocht aanvatten door stukken van elkaars leven, waarbij ze zich een nog grootsere toekomst voor zichzelf voorstellen.

Ella My Blomdahl - Ditch Dance

Ditch Dance onderzoekt de relatie tussen lichaam en landschap, en richt zich daarbij met name op het moerasland in het Torlarp-woud in Zweden, waar de roots van de performer zich bevinden. Een plek met vele verhalen, die zowel mysterie als nieuwsgierigheid hebben aangewakkerd. De voorstelling bevat mythologische verhalen over moerassen en verkent het concept van wegzinken in een moeras. Het moeras, dat het menselijke lichaam kan doen veranderen in een hybride wezen, wordt een metafoor voor de fluïditeit en kneedbaarheid van gender en identiteit.

Ditch Dance is een solovoorstelling van Ella-My Blomdahl, in samenwerking met sound designer Dimitra Sofroniou. Het stuk is uitgewerkt in een nauwe correlatie met klank en is gebaseerd op elektronische muziek vermengd met folkloristische invloeden.

For my ancestors bog, I am filled with a desire to float into you, Becoming you

Love at First Sight Festival

Deze voorstelling is onderdeel van het Love at First Sight Festival (LAFS). LAFS is een unieke samenwerking tussen negen verschillende Antwerpse podia met elk hun eigen artistieke visie. Wat zij delen is een gedreven nieuwsgierigheid naar een onverhoopte theaterervaring die hen treft in hart en ziel. Ontdek meer »